ISTDP
Terapia jest odmianą medytacji opartej na uważności, odbywanej wspólnie z przewodnikiem - terapeutą.
Intensywna krótkoterminowa psychoterapia dynamiczna to nie terapia, której "dokonuje" się na pacjencie będącym obiektem terapeutycznych oddziaływań i interpretacji, ale to wspólne działanie angażujące obie strony
- Anna Król-Kuczkowska
Lęk jest nieodłączną częścią naszego życia i jako taki nie może być całkowicie wyeliminowany, jednak może stać się bardziej świadomą, podlegającą regulacji, a przez to zdrową i użyteczną jego częścią
- Joanna Duchniewicz, Przemysław Duchniewicz
Czym jest ISTDP?
ISTDP (Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna) to metoda psychoterapii skupionej na emocjach pacjenta. Założenia ISTDP opierają się na dwóch teoriach psychologicznych — Freudowskiej teorii strukturalnej oraz teorii przywiązania Jona Bowlbi’ego. W rozumieniu ISTDP podstawą problemów emocjonalnych w życiu dorosłym są doświadczenia związane z zerwaniem lub zaburzeniem więzi z ważnymi osobami w życiu pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem wczesnodziecięcych relacji. Urazy psychiczne, które są efektem naruszenia tych więzi, mogą powodować intensywne reakcje emocjonalne. Zablokowanie tych uczuć powoduje chęć unikania ich w dorosłym życiu, co w efekcie prowadzi, do powtarzających się trudności psychicznych. Ponowne wzbudzenie tych emocji sprawia, że zaczynamy stosować różne mechanizmy obronne. Często są one nieświadome dla osoby, która ich doświadcza. Mogą być przyczyną różnych objawów fizycznych i psychicznych, a także problemów w relacjach międzyludzkich. Emocjonalne blokady są przyczyną takich zaburzeń jak lęk, depresja, uzależnienie, zaburzenia odżywiania.
Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna (ISTDP) to nurt, w którym pacjent oraz terapeuta ściśle współpracują ze sobą, aby zidentyfikować sposoby doświadczania lęku, a także lepiej zrozumieć mechanizmy obronne, które pacjent stosuje w swoim życiu, aby uniknąć bolesnych uczuć. W miarę postępu terapii oraz lepszego rozumienia i głębszego doświadczania uczuć wzrasta tolerancja pacjenta na lęk, a tym samym potrzeba stosowania tych mechanizmów obronnych zaczyna być mniejsza. Praca terapeutyczna nad doświadczaniem emocji przynosi zmianę w zachowaniu, zmniejszenie bądź eliminację dokuczliwych objawów oraz tworzenie zdrowych relacji z innymi.
Skuteczność ISTDP potwierdza wiele badań naukowych, m.in. są to prace Allana Abbasa, Patricii Coughlin i Allena Kalpina.
ISTDP jako wskazanie lub przeciwwskazanie terapeutyczne
Terapia ISTDP jest skierowana dla osób:
doświadczających ciągłego lub okresowego smutku, przygnębienia, stanów depresyjnych,
mających trudności w bliskich relacjach,
mających trudności z zasypianiem, zmęczeniem, nie mogących się zrelaksować,
doświadczających objawów lękowych, ataków paniki lub natręctw,
mających kłopoty w odczuwaniu i radzeniu sobie ze swoją złością,
czujących, że nie rozwijają swojego potencjału,
zmagających się z niską lub nieadekwatną samooceną,
mających trudności w doświadczaniu zadowolenia,
doświadczających kłopotów ze swoim ciałem, w których nie znaleziono przyczyn natury somatycznej np. bóle głowy, kołatania serca, nerwobóle, bole pleców,
doświadczających kłopotów natury seksualnej o podłożu psychologicznym,
będących w sytuacji kryzysowej.
Przykładowe rodzaje zaburzeń i problemów będące wskazaniem do psychoterapii:
zaburzenia nastroju oraz depresja,
zaburzenia nerwicowe,
fobie,
zaburzenia lękowe,
zaburzenia żywienia,
DDA,
zaburzenia psychosomatyczne.
Przeciwwskazanie terapeutyczne
ISTDP nie zaleca się pacjentom:
cierpiącym na psychozę,
z epizodem dużej depresji (z objawami psychotycznymi lub bez nich),
poważnie uzależnionym od alkoholu i innych substancji psychoaktywnych,
z chorobami psychosomatycznymi, które zagrażają życiu,
niezdolnym do życia bez systemów wsparcia społecznego lub medycznego,
z poważnymi psychopatycznymi cechami charakteru.